Historia

Historia

Śladami czasu w Chateau Orlice

Początki osadnictwa w Orlicy sięgają XIII wieku. W 1257 roku król Przemysł Ottokar II podarował tutejsze ziemie panom z Olešnej, drużynnikom Kojaty z Hrabišic. Wybrali oni zalesione wzgórze nad rzeką, skąd roztaczał się widok na wieś Kunčice i w pobliżu której przebiegał Królewski Szlak Handlowy łączący wnętrze kraju z pograniczem. Od ptaków drapieżnych, które tu gniazdowały, miejsce to otrzymało swoją nazwę – Orlice.

Pierwsza drewniana twierdza została wkrótce zastąpiona kamienną budowlą z dwumetrowym murem i przestronnymi piwnicami na zapasy. Z tego okresu zachowało się niewiele wiadomości, pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1361 roku, kiedy to wymieniany jest Iwan z Orlicy, patron miejscowego kościoła.

Na przestrzeni wieków na twierdzy zmieniało się kilka rodów szlacheckich. Znaczący ślad pozostawili tu Strachotowie z Orlicy, którzy w XVI wieku obok starej gotyckiej twierdzy wznieśli renesansowy zamek. Biała fasada ze sgraffitami z motywami figuralnymi była w tamtych czasach w regionie niespotykana. Po śmierci Jana Strachoty majątek przeszedł na ród Sudów z Řeneč, którzy rozbudowali budowlę o nowe skrzydło mieszkalne i dobudowali kamienne piętro po stronie zachodniej. Na południowej ścianie zamku pojawił się wówczas herb sojuszniczy Petra Sudy i jego żony Doroty z Lipan.

W XVII wieku twierdza stała się własnością Vitanovskich z Vlčkovic. Młoda Dorota Anna Sudová wyszła za mąż za Adama Mikołaja Vitanovskiego, a w 1650 roku rodzina przeniosła swoją siedzibę do sąsiedniego majątku Kyšperk (dzisiejszy Letohrad). Tym samym kończy się szlachecka era Orlicy – zamek przekształcono w folwark, który największy rozkwit przeżywał około 1815 roku.

Kolejne stulecia przyniosły różnorodne wykorzystanie: w budynku mieścił się browar, magazyn zboża i ziemniaków, tkalnia, stolarnia, szpital, mieszkania i warsztat samochodowy. Historyczna twierdza stopniowo traciła swój pierwotny wygląd, ale jej rdzeń został zachowany.